اخبار و مقالات | جمعیت طرفداران ایمنی راهها

کودکان سرنشینان نحیف و آسیب‌پذیرتر خودروها هستند که برای محافظت از آنها ‌باید تمهیدات ویژه‌ای اندیشید. یکی از وسایل محافظت از کودکان در برابر حوادث رانندگی «صندلی‌ایمنی‌کودک» است که نقش غیرقابل انکاری در حفاظت از کودکان برعهده دارد. در جوامع پیشرفته تحقیقات گسترده و دامنه‌داری درباره این وسیله صورت گرفته‌است؛ به‌گونه‌ای که در حال حاضر صندلی‌های ایمنی کودک را به سه گروه عمده صندلی نوزادان، صندلی کودکان و صندلی حامی تقسیم‌بندی می‌کنند که هر یک انواع متفاوتی دارند و برای گروه‌های مختلف سنی و وزنی کودکان مورد استفاده قرار می‌گیرند. انواع مختلف صندلی کودک نسبت به صندلی خودرو دارای پیچیدگی‌های خاصی است که دقت و توجه بیشتری را از زمان طراحی تا تولید و در نهایت توزیع طلب می‌کند؛ زیرا علاوه‌بر جنبه‌‌ ایمنی، از نظر شکل ظاهری و راحتی نیز باید به‌گونه‌ای باشد که کودک کمتر در آن احساس خستگی کند.صندلی نوزاد برای کودکان کمتر از یک‌سال یا وزن کمتر از ۹‌کیلوگرم استفاده می‌شود. از آنجا که این‌ کودکان ستون فقراتی به شدت آسیب‌پذیر دارند، برای دستیابی به ایمنی بیشتر و جلوگیری از حرکت ناگهانی در ناحیه ستون فقرات آنها، صندلی نوزادان را به‌صورت رو به عقب در خودرو نصب می‌کنند. صندلی کودک که خود دارای گروه‌های متفاوتی برحسب قد یا وزن کودک است، برای کودکان با سن بیش از یکسال و وزن بیشتر از ۹ کیلوگرم (و تا حدود ۱۸ کیلو‌گرم) مناسب است. طریقه نصب آن با توجه به جثه و وزن کودکی که در آن قرار می‌گیرد، متفاوت است.باید به‌خاطر داشت که همواره بهترین محل استقرار کودکان تا ۱۲ سالگی با وزن ۲۷ کیلوگرم، صندلی عقب خودروست؛ به‌خصوص زمانی که کیسه‌هوای خودرو در حالت فعال قرار دارد؛ اما اگر قرار به استقراaر صندلی ایمنی کودک در صندلی جلو خودروی مجهز به کیسه هواست باید به توصیه‌های تولید‌کننده خودرو در این خصوص توجه کرد. در جوامع پیشرفته استفاده از صندلی کودک به عنوان یک اصل پذیرفته شده است؛ به‌طوری‌که در بعضی از کشورها استفاده از آن اجباری است؛ ولی متاسفانه در کشور ما کاربرد آن به دلایل مختلف عمومیت نیافته است. در بررسی علل استفاده نکردن از آن در بین خانواده‌های ایرانی نقش دو عامل بیش از سایر موارد مشهود است. اول دلیل فرهنگی که در کشور ما متاسفانه کمتر به مباحث ایمنی و فرهنگ رعایت آن پرداخته شده‌ و به‌رغم سابقه نسبتا طولانی ورود خودرو به ایران هنوز فرهنگ استفاده صحیح و مناسب از آن در بین مردم رواج نیافته‌است و به‌همین دلیل فرهنگ و تمایل به استفاده از صندلی ایمنی‌کودک نیز در بین اکثر مردم وجود ندارد و این وسیله ایمنی کاملا مهجور مانده؛ به‌طوری‌که بیشتر افراد جامعه نه تنها اطلاع کاملی از نحوه صحیح استفاده از آن ندارند، بلکه انواع آن را نیز نمی‌شناسند و حتی گاه دیده می‌شود که افراد از این وسیله به صورت غیراستاندارد استفاده می‌کنند. لت دوم قیمت است.قیمت انواع صندلی ایمنی‌کودک در سطح جامعه نسبتا بالاست و دیدی لوکس و تجملاتی به این وسیله وجوددارد.به‌طوری که صندلی‌ ایمنی‌کودک در اکثر فروشگاه‌های گران‌قیمت لوازم کودک وجود دارد و در مغازه‌های معمولی این صنف، صندلی ایمنی‌کودک کمتر دیده می‌شود. اگر قصد خرید یک…

بسمه تعالي بيانيه بچه‌هاي ايران براي ايمني راهها هم‌صدا با بچه هاي ساير نقاط جهان به مناسبت هفته جهاني ايمني (14 تا 20 ارديبهشت) چرا براثر تصادفات رانندگی، هرماه در سراسر ايران دهها كودك و نوجوان در كوچه، خيابان و جاده‌ها كشته شده يا مجروح مي‌شوند؟ زيرا علی­رغم تلاش­های فراوان، كار جدي در اين زمينه انجام نمي‌شود. لازم است شما مسئولان و بزرگ­ترها اظهارات ما در اين بيانيه را بشنويد و به آن عمل كنيد. ما بچه‌ها در آينده ممكن است صدايمان شنيده شود، اما در حال حاضر اين وظيفه شماست كه به ما كمك كنيد. لازم است هرچه سريع­تر كاري صورت گيرد وگرنه بسياري از بچه‌ها اين شانس را نخواهند داشت تا به سني برسند كه صداي‌شان شنيده شود. اين وظيفه شما مسئولان و ساير افراد بزرگ‌سال است كه به ما كمك كنيد تا با هم‌پيمان شدن در اين كار، به بچه‌ها اطمينان داده شود كه مي‌توانند با ايمني كامل مسافرت كنند يا از جايي به جاي ديگر بروند. همه ما بچه‌ها سزاوار آن هستيم كه در رفت و آمد به مدرسه امنيت داشته باشيم. راه­ها بايد آن قدر ايمن باشند تا ما بتوانيم با خيال راحت پياده به مدرسه رفت و آمد كنيم. ما پياده‌روهايي امن و گذرگاه دوچرخه سواري امن مي‌خواهيم. ما مي‌خواهيم در مسير راه‌ها، موانعي براي كندشدن رفت و آمد وسايل نقليه قرار داده شود. ما امكانات امني براي عبور از خيابان مي‌خواهيم تا بدون نگراني و ترس بتوانيم درس بخوانيم. ما از همه صاحبان وسيله نقليه در هر نقطه از ايران مي‌خواهيم كه مواظب بچه‌ها باشند. همه اتومبيل‌ها و اتوبوس‌ها بايد كمربند ايمني داشته باشند. وقتي بچه‌ها همراه والدين و بزرگترهایشان سوار موتور سيكلت يا وسايلي مانند آن مي‌شوند بايد كلاه ايمني داشته باشند تا از آن­ها در برابر خطر حمايت كند. ما درك مي‌كنيم كه كلاه ايمني بر سر گذاشتن يا بستن كمربند ايمني مي‌تواند در موقع خطر جان ما را نجات دهد. مصرف مواد مخدر يا الكل و هم‌زمان، رانندگي كردن خطرناك است. با سرعت غيرمجاز راندن كار خطرناكي است. رانندگي در زمان خستگي و خواب‌آلودگي خطرناك است. كساني كه بچه‌ها را دوست دارند نبايد چنين كارهايي انجام دهند. البته هيچ كسي نبايد چنين كارهايي انجام دهد. پليس همیشه دوست ما بوده است، انتظار داریم در حمایت از ما با كساني كه در رانندگی سرعت غيرمجاز دارند و يا مواد مخدر و الكل مصرف كرده­اند برخورد شدیدتری داشته باشد. امنيت ما در همه حال بايد حفظ شود، چه زماني كه با خانواده بيرون مي‌رويم، چه زماني كه بيرون خانه بازي مي‌كنيم و يا به مدرسه رفت و آمد مي‌كنيم. بايد قوانين مورد نياز براي ايمن شدن راه­ها وضع شود، باید خودروهای ما از هرنظر به ویژه برای کودکان ایمن باشند. بايد صداي ما شنيده شود و كاري صورت گيرد تا امنيت راه­ها براي بچه‌ها تضمين شود. بنابراين ما از شما مسئولان انتظار داريم تا كارهاي لازم براي كاهش خطرات جاني در راه­ها را در برنامه‌هاي جديد توسعه بگنجانيد. در هر نقطه از ايران كه زندگي مي‌كنيم، انتظار داريم راه­ها براي دوستانمان، خانواده‌مان و خودمان امن باشد. ما بچه به حساب مي‌آييم و…

 در مارس 2010 مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی قطعنامه 255/64 سالهای 2011 تا 2020 را دهه کنش و اقدام برای ارتقاء ایمنی جاده ای با هدف تثبیت و سپس کاهش تلفات جاده ای اعلام نمود. این قطعنامه از سازمان بهداشت جهانی (WHO) و کمسیونهای منطقه ای سازمان ملل با همکاری نهاد مربوط به ایمنی جاده ای سازمان ملل(United Nations Road Safety Collaboration) و سایر ذینفعان درخواست نمود تا برنامه جهانی این دهه را بمثابه سندی راهنما برای حمایت و اجرای اهداف این دهه تهیه نماید. مقدمه آنچه در دنباله این گزارش ملاحظه میفرمائید برنامه اجرائی فوق الاشاره است که بمثابه برنامه کلی و سند بالا دستی برای ارتقاء ایمنی جاده ای در دهه ایمنی و برای کلیه کشورهای جهان تدوین و توسط سازمان ملل توصیه شده است. اصل بنیادی و شالوده برنامه جهانی این دهه بر پایه همان فرآیند و روش سیستم ایمن (safe system approach) میباشد. در این روش هدف آنست که سیستم حمل و نقل جاده ای از قدرت تطابق بیشتری با خطاهای انسانی برخوردار شود و آسیب پذیری فیزیکی انسان را مورد توجه قرار دهد. این اصل با پذیرش این واقعیت آغاز میشود که وجود خطاهای انسانی و به تبع آن تصادفات جاده ای غیر قابل اجتناب بوده و نمیتوان بکلی از آن جلوگیری کرد. از اینرو هدف سیستم ایمن انست که در تصادفات جاده ای جراحات اساسی به انسانها وارد نشود. در این روش به محدودیتهای انسانی (بویژه حد تحمل انرژی جنبشی- kinetic energy - بدن انسانی) توجه شده و آنرا بمثابه مبنای مهم و اصلی در طراحی سیستم حمل و نقل جاده ای در نظر میگیرند. از طرف دیگر مفهوم پذیرش این روش بدین معناست که در تصادفات جاده ای سهم قابل توجهی از مسئولیت استفاده کننده راه به کسانی که سیستم حمل و نقل را طراحی و مدیریت کرده منتقل میشود. طراحان سیستم حمل و نقل در مرحله اول شامل طراحان و مدیران راه، صنایع خودروسازی، پلیس، سیاستمداران و نهادهای تدوین کننده قوانین و مقررات میباشند. البته عوامل مهم دیگری نیز در ایجاد ایمنی جاده ای مسئولیت دارند، مانند مسئولین بهداشت و سلامت، سیستم قضائی، آموزش و پرورش و نهادهای غیر دولتی. البته افراد استفاده کننده از راه نیز مسئولیت رعایت و تبعیت از قوانین و مقررات را دارند. بدیهی استبرای دستیابی به اهداف این دهه و در کنار سازمانهای دولتی و متولی ایمنی حمل و نقل جاده ای،سازمانهای غیر دولتی، جامعه مدنی و بخش خصوصی نیز باید در دسترسی به اهداف دهه ایمنی جاده ای مشارکت فعالانه داشته باشند. از همین رو نیز سازمان مردم نهاد و غیر دولتی جمعیت طرفداران ایمنی راه با حمایت ماهنامه صنعت حمل و نقل بر خود واجب دیدند تا با ترجمه و تدوین قسمتی از برنامه اجرائی مصوب این دهه گامی هر چند کوچک در راستای ارتقاء ایمنی جاده ای و اشاعه دیدگاه­های کارشناسی بین المللی در این حوزه بر دارند فعالیت‌های برنامه جهانی دهه ایمنی حمل و نقل فعالیت‌های این دهه می‌بایست در سطوح محلی، ملی، منطقه‌ای و جهانی صورت گیرد اما اولویت باید در سطوح ملی و محلی متمرکز شود. به کشورها توصیه میشود…

پنجشنبه سيزدهم آذرماه، برخورد کامیون با اتوبوس حامل اعضای تیم هندبال البرز، جان محمود ندیری بازیکن این تیم را گرفت. محمد استادحسین هم به خاطر شکستگی دنده و خونریزی داخلی در بیمارستان بستری شد. هنوز سال به پایان نرسیده اما آمار ورزشکارانی که در سانحه رانندگی جان سپرده‌اند، مثل هر سال چشمگیر است. امسال آرمین جهانگرد قهرمان دارت ایران در محور ماسوله فومن درگذشت. محمدرضا صحرایی ۸۷ ساله ملقب به پیرترین کشتی‌گیر جهان نیز می‌توانست رکورد خود را افزایش دهد اگر تصادف نمی‌کرد. حسین خواجه‌وندی فرنگی کار تیم ملی جوانان که از اردو خارج شده بود، در دهکده المپیک تصادف کرد و جان باخت. حسن حسین‌زاده سرپرست تیم ملی فوتسال، در جاده فیروزکوه درگذشت. قرار بود همان هفته همراه با تیم ملی برای حضور در جام جهانی کوچک راهی برزیل شود. ایمان ولی‌زاده و همسر آلمانی‌اش در بزرگراه چمران جان خود را از دست دادند. او قهرمان سابق در لیگ‌ واترپلو و داور بین‌المللی این رشته بود. برای مرور آمار مرگ و میر ورزشکاران بر اثر تصادف، بیش از هفت دهه باید به عقب برگردیم! سال ۱۳۲۲ و تصادف منجر به فوت احمد خطیبی از اعضای اولین تیم ملی در تاریخ فوتبال ایران محسن آزاد عضو تیم ملی در نخستین دوره بازی‌های آسیایی هم سال ۱۳۳۹ تصادف کرد و مرد، در حالی که فقط سی و هفت سال داشت. او هم مثل خطیبی در امامزاده عبدالله دفن شده. خرداد ۵۱ ژانت کهن‌صدق قهرمان دوومیدانی و سیمین شفیقی کاپیتان تیم ملی بسکتبال زنان، چشم‌هایشان برای همیشه بسته شد. مجله دنیای ورزش تیتر زد: "ژانت رکورد ۱۰۰ متر ایران را به گور برد." سیمین ۲۸ ساله دانشجوی سال آخر ادبیات بود و ژانت ۲۳ ساله فارغ‌التحصیل تربیت بدنی. آن روز به اتفاق برای تدریس عازم دبیرستان بودند. "با اتومبیل شماره ۲۱۱۶۶ تهران الف از دانشکده ملی حرکت کرده نزدیک پل ونک با اتومبیل کرایه خط شمیران به رانندگی محمود تجریشی رو در رو قرار گرفت. سرنشینان در میان اتاقک درهم فرو رفته ماندند. ماموران پاسگاه پارک‌وی در محل حاضر شدند. مجروحین به بیمارستان ژاندارمری و رضا پهلوی منتقل شدند." در دهه ۶۰، مرگ فریدون بهنام‌پور قهرمان سال ۱۹۸۳ کشتی فرنگی آسیا خبرسازترین حادثه رانندگی منجر به فوت در جامعه ورزش بود. مدت زیادی نمی‌گذشت از بازی‌های آسیایی ۱۹۸۶ سئول و مدال برنز فریدون. فریدون داخل اتوبوس مسافربری جان باخت. از حیث بازتاب، مهم‌ترین تصادف مرگبار رانندگی در تاریخ ورزش ایران نوروز ۷۷ رخ داده. سیروس قایقران کاپیتان سابق تیم ملی فوتبال همراه خانواده‌اش به انزلی رفته بود، در مسیر بازگشت، در امامزاده هاشم توقف می‌کند. کامیون خاور آنها را زیر می‌گیرد که منجر به فوت او و پسرش راستین شد. امیر دولت‌آبادی بازیکن جوان باشگاه استقلال که با این تیم قهرمان باشگاه‌های آسیا شد از طریق جاده اصفهان از دنیا رفت. درگذشت آیدین نیکخواه بهرامی ستاره بسکتبال در دی ۸۶ هم جامعه ورزش را داغدار کرد. او همراه نامزدش در کمربندی نمک آبرود به نوشهر، پس از برخورد اتومبیل به گارد ریل کنار جاده چشم از جهان فروبستند. فهرست قهرمانان ایرانی که جان خود را در جاده‌ها گذاشته‌اند بسیار طولانی است و…